Toen ik 3 weken geleden met Valerie (Duitse meisje met wie ik af en toe/vaak reis) in Hastings in het hostel was vroegen we elkaar of we tot nu toe, na 5 weken in Nieuw Zeeland, veranderd waren. Zij zei van wel. Ik zei dat ik geen steek was veranderd.

Verantwoordelijkheid en zelfstandigheid heb ik de afgelopen 3 jaar in een rap tempo geleerd dus nee daar ben ik niet in veranderd.

Zou je mij nu, 3 weken na die vraag en na 2 maanden in Nieuw Zeeland, dezelfde vraag stellen of ik ben veranderd in Nieuw Zeeland? Antwoord ik ja. Ja ik ben ontzettend veranderd en allemaal ten positieve.

5 dagen na Hastings, waar ik in de tussentijd ook een paar dagen in Wellington ben geweest, ging ik naar New Plymouth. In het oosten van het Noorder Eiland. Daar had ik de eerste avond een Duitse vrouw van 28 ontmoet en wat een bijzondere en goede ontmoeting was dat voor mij. Ik denk dat dat het begin was, wat een verandering in mij teweeg bracht omdat zij mij liet inzien dat ik teleurgesteld was in Nieuw Zeeland. Al was dit vooral aan mij te wijten en niet aan Nieuw Zeeland.

Ik had de verwachtingen om aan alles te kunnen ontsnappen van wat er thuis, de afgelopen 3 jaar, gebeurd was. Iets wat ik zo graag wilde en zo naar verlangde had ik op Nieuw Zeeland geprojecteerd. Iets dan nooit had kunnen gebeuren want je kan niet aan je verleden ontsnappen, je kan er alleen maar mee leren omgaan. Dat maakte mijn eerste 2 maanden in Nieuw Zeeland tot minder leuk en tegen vallend en ondanks dat er ook leuke goede dingen gebeurde, kon ik daar niet ten volle van genieten.

Het gesprek met de Duitse vrouw van 28 was voor mij als een notenkraker. Alsof mijn hoofd gekraakt werd in zijn manier van denken en ik zag in dat het aan mij lag en niet Nieuw Zeeland. Dat ik degene was met problemen in van binnen. Een paar dagen later na dit gesprek ging ik de 10 daagse Vipassana meditatie cursus in stilte doen. Een cursus die mij heel erg zwaar viel, maar ook heel erg goed. De verandering heeft zich alleen maar ten positieve doorgezet en ik kan zeker zeggen dat ik na deze cursus mijn balans en evenwicht (her)vonden heb. Iets dat ik 3 jaar geleden had verloren en nu heb terug gevonden op een betere manier dan ik ooit in mijn leven heb gekend.

Begrijp mij niet verkeerd, de meditatie was echt heel zwaar waar bij het niet zweverig was, maar 10 uur op een dag leren mediteren waar bij de bedoeling was de waarheid te zien zoals deze is binnen de begrenzing van je lichaam. Je gaat jezelf, je geest observeren. Puur observeren zonder te reageren en op die manier tot het diepste niveau van je geest komen. Het resultaat dat je krijgt is verworven door je eigen harde werk, niemand anders kan dat voor je doen.

En hoewel je 9 dagen niet spreekt of contact hebt met elkaar, en je op de 10de dag weer mag praten, vorm je een sterke band met de medestudenten omdat je allemaal diep gaat in die 10 dagen. Al dan ieder op zijn eigen manier.Deze meditatie vorm, Vipassana, kan ik iedereen aanraden. Het kan je alleen maar positief beïnvloeden, slechter word je er niet van.

Dus nu kan ik zeggen dat ik deze laatste 2 weken, sinds New Plymouth, de meditatie cursus en tot nu, erg ben gaan genieten van Nieuw Zeeland. De aardige en behulpzame kiwi's, de reizigers vanuit alle uit hoeken van de wereld en het mooie Nieuw Zeeland. Zoals Evelyn juist zei: "Als je je ellendig voelt, ontmoet je ellendig mensen. Als je je goed voelt, ontmoet je goede mensen." Dat eerste overheerste in mijn eerste 2 maanden. De 2de zin ervoer ik sinds New Plymouth.

Ik ga van deze laatste maand die ik hier in Nieuw Zeeland heb ten volle genieten en benutten. Ik geloof nu ook echt dat dat gaat gebeuren en dat elke tegenvaller, nu slechts een hobbel op de weg zal zijn.

Ja, je hebt het goed gelezen. Nog maar 1 maand. Ik vlieg terug naar Nederland op 12 januari. Hier wil ik niet veel verder over inwijden dan dit: in Hastings was ik opzoek naar werk maar realiseerde ik mij tot mijn grote verdriet dat werken niet zou gaan lukken door de continue en erger wordende pijn in mijn rechter heup. Dus heb ik besloten eerder terug te komen om een nieuwe rechter heup te krijgen. Canada en de Cook Eilanden heb ik helemaal geannuleerd.

Dat grote verdriet dat ik bij deze beslissing had duurde niet lang. Ik heb er nu vrede mee, heb het geaccepteerd, het is simpelweg zoals het is. Ik voel geen teleurstelling of wrok, niks daarvan. Ik ga de laatste maand hier in Nieuw Zeeland geweldig maken. Ik zal thuis keren met een ervaring om nooit te vergeten en die zo goed voor mij is. Ik kan uitkijken naar iedereen thuis weer te zien en om weer in Nederland te zijn. Morgen met de bus naar het zuiden. En dan ben in woensdag op het Zuider Eiland, ik kijk er naar uit!

Mocht je vragen hebben over de meditatie, ik beantwoord ze graag:)